من بودم دوش و آن بت بنده نواز 

از من همه لابه بود و از او همه ناز

شب رفت و حدیث ما به پایان نرسید

شب را چه گنه، قصة ما بود دراز

 مولوی (رباعی)

سحر به بوی نسیمت به مژده جان سپرم

اگر امان دهد امشب فراق تا سحرم

به رغم فلسفیان بشنو این دقیقه ز من

كه غایبی تو و هرگز نرفتی از نظرم

 ادیب نیشابوری (غزل)

شد یار یار دیگران، با دیگران یاریش بین

با عاشقان شد سر گران، عاشق نگه‌داریش بین    

امیرخسرو دهلوی (غزل)

كار، كار عشق و مشكل بار، بار هجر و سنگین

كار و بارم داند آن خو، دارد این‌سان كار و باری

همدمم در روز محنت، محرمم در شام هجران

گریه‌های سوزناكی، ناله‌های زار زاری

 حبیب یغمایی (غزل)

مَخمورِ جامِ عشقم ساقی بده شرابی
پُر کن قدح که بی می، مجلس ندارد آبی
عشق رُخ چو ماهش در پرده راست ناید
مطرب بزن نوایی، ساقی بده شرابی
شد حلقه قامت ما، تا بعد از این رقیبت
زین در دگر نراند، ما را به هیچ بابی
مخمور آن دو چشمت ساقی کجاست جامی
بیمار آن دو لعلت، آخر کم از جوابی
چون آفتاب رویش در دیده می نگنجد
ای دل چه سود دارد، در دیده اضطرابی
در انتظار رویت ما با امیدواری
وز عشوه‌ی لبانت ما و خیالِ خوابی                                                          

حافظ (غزل)