شعر تصنیف با صدای سیمین غانم:
مرا که با تو شادم پریشان مکن
بیا و سیل اشکم به دامان مکن
بیا بیا به خاطر عشقم دل مرا یک دم
ز غم جدا کن ز غم جدا کن
من عاشقم به پای این پیمان اگر ندادم جان
مرا رها کن مرا رها کن
رمیده جان و دل شکسته ، منم به پای تو نشسته
منم به ماتم جوانی ، نشسته ناامید و خسته
شکسته ای دل مرا به من بگو چرا چرا به سنگ غم ها
از این قفس کجا گریزم که همچو مرغ شکسته بالم
نمی دانم به غم چه گویم اگر بپرسد کسی ز حالم
فلک به خنده کینه ها شکسته قامت مرا
مگر چه کرده ام خدایا
شکسته سرشکسته پا ز عشق و زندگی جدا
کنون کجا روم خدایا
بیا بیا به خاطر عشقم دل مرا یک دم
ز غم جدا کن ز غم جدا کن
من عاشقم به پای این پیمان اگر ندادم جان
مرا رها کن مرا رها کن
مرا که با تو شادم پریشان مکن
بیا و سیل اشکم به دامان مکن
بیا بیا به خاطر عشقم دل مرا یک دم
ز غم جدا کن ز غم جدا کن
من عاشقم به پای این پیمان اگر ندادم جان
مرا رها کن مرا رها کن

غزل آواز شجریان:
روی بنمای و وجود خودم از یاد ببر
خرمن سوختگان را همه گو باد ببر
ما چو دادیم دل و دیده به توفان بلا
گو بیا سیل غم و خانه ز بنیاد ببر
دوش می گفت به مژگان درازت بکُشم
یارب از خاطرش اندیشۀ بیداد ببر
“حافظ” اندیشه کن از نازکی خاطر یار
برو از درگهش این ناله و فریاد ببر