پایم به پیش از سر این كو نمی‌رود 

یاران خبر دهید كه این جلوه‌گاه كیست

گِردِ سر تو گشتن و مَردن گناه من

دیدن چنین و رحم نكردن گناه كیست

نظیری نیشابوری

هر بوسه‌ای كه از دو لبم یار می‌دهد

عمر دوباره‌ای است كه یك‌بار می‌دهد

ای از تو به باغ هر گلی را رنگی

هر فاخته را ز شوق تو آهنگی

با كوه ز اندوه تو رمزی گفتم

برخاست صدای ناله از هر سنگی

ابوسعید ابوالخیر

 ما وردِ سحر بر سرِ میخانه نهادیم

اوقات دعا در ره جانانه نهادیم

سلطان ازل گنج غم عشق به ما داد 

تا روی در این منزل ویرانه نهادیم

در خرقة صد عاقلِ زاهد زند آتش

این داغ كه ما بر دلِ دیوانه نهادیم

در دل ندهم ره پس از این مِهرِ بَتان را 

مَهر لبِ او بر درِ این خانه نهادیم

آن بوسه كه زاهد ز پی‌اش داد به ما درس 

از روی صفا بر لبِ جانانه نهادیم

حافظ (غزل)