غزل آواز از «حافظ»:
خوش‌تر ز عیش و صحبت باغ و بهار چیست؟
ساقی کجاست گو سببِ انتظار چیست؟
هر وقتِ خوش که دست دهد مُغتَنَم شمار
کس را وقوف نیست که انجامِ کار چیست
پیوندِ عمر بسته به مویی‌ست هوش‌دار
غمخورِ خویش باش غمِ روزگار چیست؟
مستور و مست  هر دو چو از یک قبیله‌اند
ما دل به عشوۀ که دهیم؟ اختیار چیست؟
رازِ درون پرده چه داند فلک خموش
ای مدّعی نِزاعِ تو با پرده‌دار چیست؟
زاهد شرابِ کوثر و حافظ پیاله خواست
تا در میانه خواستۀ کردگار چیست

شعر تصنیف «بهار دلکش» از ملک‌الشعرای بهار و آهنگسازی درویش خان:
بهار دلکش رسید و دل بجا نباشد
از آن که دلبر دمی به فکر ما نباشد
در این بهار ای صنم بیا و آشتی کن
که جنگ و کین با منِ حزین روا نباشد
صبحدم بلبل بر درختِ گل - خدا - به خنده می‌گفت
نازنینان را مه‌جبینان را خدا وفا نباشد
اگر که با این دلِ حزین تو عهد و بستی
حبیبِ من با رقیبِ من چرا ننشستی
چرا دلم را عزیزِ من از کینه خَستی
بیا در برم از وفا یک شب 
ای مه نَخشَب
تازه کن عهدی جانم 
که برشکستی 
که برشکستی