بر سر آنم که گر ز دست برآید

دست به کاری زنم که غصّه سر آید

حافظ (غزل)

 

بر سر آنم که گر ز دست برآید

دست به کاری زنم که غصّه سر آید

حافظ (غزل)

 

بر سر آنم که گر ز دست برآید

دست به کاری زنم که غصّه سر آید

خلوت دل نیست جای صحبت اغیار

دیو چو بیرون رود فرشته در آید

حافظ (غزل)

 

بلبل عاشق تو عمر خواه که آخر

باغ شود سبز و سرخ گل به بر آید

بگذرد این روزگارِ تلخ‌تر از زهر

بارِ دیگر روزگارِ چون شکر آید

حافظ (غزل)

 

غفلت حافظ درین سراچه عجب نیست

هر که به میخانه رفت بی‌خبر آید

حافظ (غزل)

 

بر سرِ آنم که گر ز دست بر آید

دست به کاری زنم که غصّه سر آید

خلوتِ دل نیست جایِ صحبتِ اغیار

دیو چو بیرون رود فرشته در آید

صحبت حُکّام ظُلمتِ شَبِ یَلداست

نور ز خورشید خواه بو که بر آید

بگذرد این روزگارِ تلخ‌تر از زهر

بارِ دگر روزگارِ چون شکر آید

حافظ (غزل)

 

بلبل عاشق تو عُمر خواه که آخر

باغ شود سبز و سرخ گل به بر آید

حافظ (غزل)

 

بلبل عاشق تو عُمر خواه که آخر

باغ شود سبز و سرخ گل به بر آید

غفلتِ حافظ درین سَراچه عجب نیست

هر که به میخانه رفت بی‌خبر آید بی‌خبر آید

حافظ (غزل)

;